تحول در صنعت ورزش باید از سیاست های وزیر ورزش دولت آقای رئیسی باشد

سید امیر حسینی مشاور توسعه مدیریت و رئیس انجمن ورزش شرکت ها: صنعت ورزش بخش مهمی از تولید ناخالص ملی اقتصاد های در حال رشد وتوسعه کشور ها را تشکیل می دهد. این صنعت شامل بخش های مختلف زیر ساختی و نرم افزاری در حوزه های آموزشی، سلامت، ورزش حرفه ای، آماتوری، همگانی، تفریحی وسایل، تجهیزات، ملزومات ورزشی، پوشاک، کفش و… اماکن ورزشی ، رویدادها و رسانه هاست. از جهت ساختاری درحوزه ورزش، وزارت ورزش و جوانان از یک طرف در ارتباط با بخش خصوصی و نهادهای عمومی دارای نقشی تسهیل کننده، ترغیب کننده، حمایت کننده و هدایتگر است و از طرف دیگر می بایست با همکاری سایر دستگاه های اجرایی نسبت به تأمین زیرساخت های مورد نیاز و امور جوانان و بهرمندی ظرفیت های سازمان های مردم نهاد اقدام کند.
با این حال صنعت ورزش در ایران بدون متولی بوده است و نقش تسهیلگری و هدایتگری وزارت ورزش فراموش شده و بسیار کم رنگ است. همچنین در سیاست گذاری ها، برنامه جامعی در بخش های مختلف صنعت ورزش و نقش تسهیلگری جذب فارغ التحصیلان ورزش و توسعه کسب وکارهای ورزشی مشاهده نمی شود.
برخی از چالش های موجود صنعت ورزش که می تواند به فرصت تبدیل شود به قرار زیر است:
1. انفعال و عدم ایفای نقش تاثیر گذار وزارت ورزش و جوانان در نظام جامع سلامت کشور: با توسعه راهبردهای ورزش همگانی برای تبدیل نظام درمان محور موجود به نظام پیشگیری و سلامت محور.
2. فقدان راهبردهای موثر ایفای نقش موثر شهرداری ها و دهداری ها در توسعه ورزش همگانی
3. فقدان نظام جامع استعدادیابی و تقسیم کار ملی و همکاری موثر با آموزش وپرورش در توسعه ورزش های پایه و اجتماعی
4. فقدان همکاری موثر با آموزش عالی و نبود چشم انداز روشن برای جذب فارغ التحصیلان تربیت بدنی و علوم ورزشی در صنعت ورزش کشور
5. نبود خروجی و همکاری های موثر با بازار سرمایه به منظور تامین منابع مالی پروژه های نیمه‌تمام ورزشی و خصوصی سازی باشگاه‌های پر طرفدار ورزشی از جمله در رشته های فوتبال، والیبال و …
6. چالش بزرگ دسترسی نابرابر بانوان به تسهیلات و فرصتهای متناسب و متوازن ورزشی
7. نبود همکاری موثر با شهرداری ها در ایجاد امکانات ورزشی برای جانبازان و معلولین و بانوان
8. ضرورت تدوین راهبردهایی مناسب همکاری با نهاد های فرهنگی برای ارتقا سطح فرهنگ هواداری
9. ضرورت تدوین راهبردهای مناسب تسهیلگری و هدایت گری در راه اندازی استارت آپ های ورزشی
10. فقدان سیاست های شفاف در کاهش تصدی گری و استفاده مطلوب از ظرفیت سازمان های مردم نهاد
11. فقدان سیاست های روشن در توسعه دیپلماسی عمومی ورزشی و کسب کرسی های بین المللی ورزشی و میزبانی رویدادهای جهانی
12. ضرورت تدوین سیاست های روشن برای توسعه گردشگری ورزشی و حمایت از برگزاری و توسعه رویدادهای ورزشی در سطح محلی، منطقه ای و بین المللی
13. تدوین نظام حق پخش با هدف تامین درآمد پایدار برای فدراسیون ها و نهادهای ورزشی
14. فقدان نقش موثر در حمایت گری و تسهیلگری در تولید وسایل و ملزومات ورزشی و برند های ایرانی
15. نقش انفعالی در تدوین مقررات صادرات واردات ضرورت رفع ممنوعیت های واردات وسایل ورزشی با فن آوری های بالا و ایجاد فرصت هایی برای ارتقا محصولات ورزشی و همکاری با برندهای جهانی تا دسترسی مردم به کالا های ورزشی با قیمت مناسب فراهم شود.
16. نبود راهبردهایی برای توجیه اقتصادی سرمایه گذاری در بخش های ورزشی